Wnioskowanie o pożyczkę, gdy jest się zadłużonym, może być decyzją bardzo pochopną. Biuro Informacji Kredytowej oraz inne instytucje zajmujące się finansami, często ostrzegają potencjalnych klientów firm pożyczkowych i banków, przed tak zwaną „spiralą zadłużenia”, w którą najłatwiej popaść zaciągając produkt, jakim jest pożyczka dla zadłużonych. Prawo określa jednak, że z pożyczki takiej możemy zrezygnować.

Jak zrezygnować z pożyczki?

Z pożyczki zrezygnować może każdy konsument, zarówno klient banku, jak i parabanku. Wszystkie instytucje udzielające takich świadczeń powinny informować swoich klientów o takiej możliwości wraz z podaniem czasu na odstąpienie od umowy. Jeśli firma takich informacji nie podaje, oraz nie określa maksymalnego czasu na odstąpienie od chwilówki, to mamy prawo do jego wydłużenia.

Wniosek o odstąpienie od umowy powinien być dostarczony z dokumentami dotyczącymi pożyczki tzn. np. z umową pożyczki. Wypełniony wniosek można odesłać do firmy za pomocą listu pocztowego, najlepiej poleconego z priorytetem.

  • Obowiązującą datą odstąpienia od umowy jest data wysłania listu, czyli postawienia stempla pocztowego, nie zaś data dostarczenia listu do adresata.

W jakim terminie można zrezygnować z pożyczki?

Określa się dokładnie trzy terminy, w których można zrezygnować z każdej formy pożyczki, nawet, jeśli jest to pożyczka dla zadłużonych.

  • 14 dni na odstąpienie od umowy mają klienci firm zawierający pożyczkę przez Internet, bez wychodzenia z domu
  • 10 dni na odstąpienie od umowy mają klienci zawierający pożyczkę w lokalu firmy
  • 3 miesiące na odstąpienie od umowy mają klienci, których firma pożyczkowa nie poinformowała o maksymalnym okresie złożenia takiego wniosku

Czy firma pożyczkowa może nie przyjąć wniosku?

Możliwość odstąpienia od umowy pożyczki, czyli de facto zrezygnowania z takiego produktu, zapisana jest w polskim prawie. Firmy pożyczkowe i parabanki, chociaż nie podlegają prawu bankowemu, muszą stosować się do innych zapisów, które stanowią o udzielaniu kredytów i pożyczek. Jedną z takich ustaw jest Ustawa o kredycie konsumenckim. Podstawą prawną odstąpienia od umowy jest następujący akt prawny:

  • Art. 53 ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2011 r., Nr 126, poz. 715 ze zm.)

Dobra grypa bizneowa przy pracy

Czy będę musiał za to zapłacić?

Odstąpienie od umowy jest całkowicie bezpłatne. Jedyne koszty, jakie konsument musi ponieść, to te związane z oprocentowaniem i prowizją dla firmy, naliczone do dnia faktycznego odstąpienia od umowy. Konsument musi ponieść również koszty związane z opłatami notarialnymi oraz kosztami poniesionymi na rzecz organów administracji publicznej.

  • Art. 54. Ust.1 Ustawy o kredycie konsumenckim
    „Konsument nie ponosi kosztów związanych z odstąpieniem od umowy o kredyt konsumencki, z wyjątkiem odsetek za okres od dnia wypłaty kredytu do dnia spłaty kredytu”

Wszystkie inne koszty pożyczki muszą zostać zwrócone pożyczkobiorcy. W tym opłaty dodatkowe, opłaty za udzielenie pożyczki, opłaty za ubezpieczenie i tak dalej.

Kiedy muszę oddać pieniądze?

Kolejnym terminem obowiązującym w przypadku odstąpienia od chwilówki jest nieprzekraczalny termin 30 dni na dokonanie spłaty otrzymanej kwoty. Dokładną kwotę do spłaty powinien podać nam konsultant firmy pożyczkowej, z którą zawarliśmy umowę.

W artykule poruszono temat związany z pożyczkami dla zadłużonych. Jeśli chcą Państwo wiedzieć więcej na ten temat, polecamy artykuł: http://guldeny.pl/?p=365